Lisi Pamiętnik #23 1/2

Trochę czasu zajęło nam wydostanie się z mgieł duchów, jednak po chwili wychyliłam nos na polany. Ruszyłam w stronę skalnego tronu a Cort biegł za mną, niewinnie przyglądając się jeleniom i zającom biegającym po łąkach.
-Pośpiesz się, rada alf zdecyduje co z tobą zrobić- mruknęłam do niego. Odwrócił się.
-Tak? A czemu nie mogę tu zostać, tak od razu, bez formalności?- spytał.
-Ponieważ tak trzeba i już. To prawa zawarte wiele lat temu, kiedy do lasu przybyły pierwsze zwierzęta- odpowiedziałam.
-Dobra... Już idę- westchnął i podreptał za mną do jaskini alf. Kiedy tylko weszliśmy do środka obróciły się ku nam głowy Konara i Lino.
-Witaj Kyubi, widzę że czujesz się lepiej po swojej wycieczce do mgieł duchów. Nie dziwię się, trochę cie nie było- uśmiechnął się Konar.
-Nie rozumiem cię. Byłam tam tylko kilkanaście minut- spojrzałam na niego zdziwiona.
-Kilkanaście?! Konar, czy dobrze słyszałem, czy głuchnę? Była tam dwa dni! Kilkanaście minut!- zaśmiał się Szara Stal.
-Co? Dwa dni? Niemożliwe!- wykrzyknęłam. Po chwili obróciłam głowę i zobaczyłam zdziwionego Łapka patrzącego na mnie jakbym była wariatką.
-W mgle duchów czas biegnie szybciej, Kyubi- sprostował Konar.
-Aha, rozumiem- westchnęłam i odsunęłam się w bok aby zobaczyli "Shadowa" czyli Corta.
-Kto to jest, nowy adorator? Hę? Hę?- Serek szturchnął w bok Szarą Stal.
-Nie! Oszalałeś?!- zarumieniłam się -To Cort. Znaczy... Dawny Shadow...-.
-Shadow?!- Lini podniósł się na łapy jeżąc sierść.
-Stój!- zastąpiłam mu drogę -On nie wie co robił! Serio!-.
-Tak myślisz?- spytał zimny głos.
-C-co? Cort...- obejrzałam się. Ruda sierść lisa rozpłynęła się w fioletowej mgle, a jego zielone oczy przemieniły się w złote; skrzące nienawiścią i żądzą mordu.
-Zdradziłeś nas! Znowu! Tym razem się nie wywiniesz!- warknął Lino i skoczył na lisa. Jednak przenikł przez jego futro jak przez wiatr.
-To nic nie da, jego zaatakować mogą tylko lisy z darem- mruknęłam do wilka, ten kiwnął głową i odskoczył od Shadowa. Cień przeskoczył nad moim grzbietem i przewalił się na Lino. Ugryzłam go w łapę, jednak nic to nie dało. Lino padł martwy. Wezbrała we mnie złość.
-NIE-ZAMORDUJESZ-NIKOGO-WIĘCEJ-W-TYM-LESIE!- warknęłam. Lis skoczył w bok unikając mojego ataku.
-Zdziwisz się, wiewióreczko- sapnął. Konar odszedł z Serkiem i Szarą Stalą na bezpieczną odległość. Odwróciłam od nich wzrok, wtedy Shadow zaatakował i szarpnął mnie za bark na którym widniały ślady łap. Poczułam ból, jednak nie przejęłam się tym.
-Siła- mruknęłam. Nic się nie stało. Lis spojrzał na mnie z chytrym uśmiechem.
-Nie masz co próbować. Póki rana się nie zagoi i ślady nie wrócą na swoje miejsce nie będziesz mogła użyć ich mocy.- zaśmiał się. Jego futro zawrzało żywym, fioletowym ogniem. Ślepia były niczym żywe iskry, kły nienaturalnie wyostrzyły się.
-A teraz, walcz z moją poprawną formą- warknął. Ledwo uniknęłam jego ataku.
-Konar, weź ze sobą Łapka, Nelę, Anaruka i jakiegoś medyka. Serek i Szara Stal też idą z tobą, wyjdźcie z nory i schowajcie się, ja się nim zajmę.- powiedziałam do jelenia, kiwnął głową i przebiegł niepostrzeżenie za cieniem.

CIĄG DALSZY NASTĄPI!